Dag 3: Les Haies - English Harbour

Dag 3. 06.30 opgestaan. Het zonnetje is voor het eerst goed doorgekomen, gelijk een ander gevoel. Een aantal boten om ons heen zijn reeds vertrokken.
Eerst een ontbijtje met spek en eieren, warm stokbrood en verse croissants, die Marcel, Gijs en Louis in het dorp gescoord hebben. Echte zeebonken vertrekken nooit voordat de spekpony gevuld is.

Kapitein Picco brieft ons voor vertrek: de trip zal vandaag 42 zeemijl (1 zeemijl = 1.85 km) bedragen, zo'n 7 uur varen. Het is windkracht 5, ideaal om met ons schip, 'Gambas' genaamd, te oefenen. We gaan voor het eerst op open zee van Guadeloupe naar Antiqua, dus 1 rif in het grootzeil is vereist. Gedurende de eerste paar uur vermaken we ons goed op het dek. Met ontbloot bovenlijf heerlijk in de zon, naar de vliegende vissen kijken die ons begeleiden. We vragen ons af waar de vliegende vis vandaan komt: 'is er ooit contact geweest tussen een vogel en een vis'? Om het gevoel wat te ondersteunen zet Marcel Bob Marley op. We zingen mee op 'Buffalo Soldier' en 'Everything gonna be allright'. Peace man!

Naarmate de reis vordert neemt de windkracht toe naar een dikke 6 en begint zich er weer een wolkendek te vormen. De golven zijn volgens Picco 2 meter hoog, Guus denkt eerder 3 tot 4 meter.
Het begint weer te regenen. Brrr, even lijkt het alsof we op de Noordzee zijn, warm is anders. Het weer verandert trouwens snel in het Carribisch gebied. Regen en zonneschijn wisselen zich met regelmaat af.

Na Marcel en Jack voelt Bart zich niet zo goed vandaag. Hij ziet een beetje witjes (alsof hij normaal een hoog pigment gehalte heeft..) en bibberend probeert hij wat te slapen buiten op de boot.
Ron zijn we ook kwijt. Hij ligt lekker te ronken in zijn kajuit. De rest van ons neemt maar alvast een Heineken.

Sneller dan verwacht komen we aan in Antigua, English Harbour om exact te zijn. Ipv 7 uur hebben we het in 5,5 uur gedaan. Ons zelfvertrouwen om bij de eerste 10 te eindigen stijgt.
Antigua is een voormalig Britse Kolonie, waar Lord Nelson nog 3 jaar gewoond heeft. Het is een schitterende haven met veel Engelse nostalgische kenmerken. We leggen aan en eten wat hapjes met een aantal flesjes wijn. Daarna gaat iedereen zijn eigen weg.

Om 19 uur is iedereen gedouched, en klaar om wat te gaan eten. Het voornemen is om het niet laat te maken aangezien we morgen een zeer lange reis voor de boeg hebben. 12 uur varen zonder tussenstop.
Laten we het maar een uitdaging noemen... We gaan eten bij een Frans restaurantje, gezellig en lekker. Bart en Picco besluiten om alvast te gaan slapen. De anderen gaan nog even een andere bar verkennen. De meesten liggen voor 1 uur in hun nestje.

Spek Ahoy!