Dag 5. St. Barthélemy - St Maarten/ St. Martin

Helaas hebben we niet eerder een verbinding kunnen maken met het internet om onze ervaringen met onze – inmiddels - trouwe fans te kunnen delen. Excuus hiervoor, maar hiervoor in de plaats volgen meteen twee dagen non-fictie, te weten dag 5 en dag 6.

Gelukkig maar dat enkele van ons wat meer uurtjes slaap hadden gehad dan de vijf Die Hards die de yachtclub van St. Barths hebben ‘kep gezopen’, want Picco vond het ’s ochtends vroeg in St. Bartholomy al tijd om de korte oversteek naar St. Maarten te maken om ons te registreren bij de ATP-boot. Pim en Bart hadden tijd om nieuwe proviand in te slaan bij de lokale supermarkt en na een overheerlijk ontbijtje in de vroege ochtendzon, hesen we de zeilen richting Simpson Bay, St. Maarten. Onderweg hebben we enkele malen geoefend met overstag gaan om niet compleet onvoorbereid aan de eerste wedstrijddag te verschijnen. We bleken snelle leerlingen want nadat iedereen een eigen taak had gekregen, werd voortvarend geoefend. Keurig, de Spekpony’s zijn klaar voor het echte werk!

Nadat we een tamelijk onstabiele ligplaats hadden gevonden in de baai, hadden we de kans om even te ontspannen in de azuurblauwe caribische soep. Customs medewerkers van St. Maarten bleken niet bepaald vlugger te werken dan in Antigua (twee vrouwen lazen de krant, een man zat aan het loket), maar het was wel minder papierwerk en daarom stonden Picco en Bart na een klein half uurtje tevreden aan het havenbrugcafé het eerste flesje Heineken voor 1 USD weg te tikken. We moesten de dinghy inleveren en waren vanaf dat moment aangewezen op de grais watertaxi’s van ATP en Shell.

Man wat kan het lelijk doen in het caribisch gebied! Zo schijnt de zon en zo valt het met bakken uit de lucht en neemt de wind plotseling zeer sterk toe. Nadat we in een van de betere restaurants van Simpson Bay massaal aan de kreeft waren geslagen gingen de meesten een avondje op tijd naar bed voor de grote dag van morgen. Meerdere malen werd ons al gevraagd of wij profi’s waren, zo aan de professionele kleding te zien. Als er net als in het bij sommigen bekende komische sketchje van Koot en Bie over het Tjechische songfestival een prijs zou worden gegeven voor mooiste adamsappel en best zittende broek, dan kwamen wij in aanmerking voor de meest professionele teamkleding. Zo, die hebben we binnen, nu het zeilen nog!

Pim, Jack en Bart begaven zich nog een uurtje in het Heineken feestgedruis in het Heineken ‘dorpje’. Onderweg terug naar de boot in de Shell dinghy, werden we werkelijk zeiknat door zo’n heerlijk verkoelende bui. De nacht was onrustig met zeer veel golven en zelfs een klap onweer die ons deed rollen in onze kooien. Ach, dat heeft zo ook weer zijn voordelen want we rolden vanzelf in de lepeltje-lepeltje houding; dat maakt de vriendschap gewoon wat hechter. Zolang het daar maar bij blijft en ‘lepeltje-lepeltje’ geen ‘vorkje-prik’ wordt, blijft alles erotisch neutraal.